Za co przepraszasz?

Kurczysz plecy, kiedy wchodzi do urzędu "Przepraszam, chciałbym tylko spytać..."

Po 8 godzinach pracy przepraszasz, ale musisz już wyjść. Ustawiasz autorespondera w mailu, kiedy jedziesz na urlop i aż dwa razy przepraszasz, że na maile odpowiesz po powrocie.

Czy naprawdę jest Ci przykro?

Jak często przepraszasz, a nie masz tego na myśli?

Nie chodzi mi oczywiście o zwykłe i jak najbardziej pożądane formuły grzecznościowe. Jasne, przepraszam, kiedy chcę przejść w autobusie, potrącam kogoś niechcący, obiecałam coś i nie dotrzymałam słowa, kiedy pytam o drogę.

Ale czasami nasze przepraszanie się "wyciera" jak znoszone spodnie, bo używamy go nadmiernie i niepotrzebnie: kiedy mamy poczucie winy, nie jesteśmy asertywni, nie dajemy sobie prawa do przeżywania emocji albo szukamy wymówek bo chcemy o siebie zadbać.

"Przepraszam" jest czasem wypowiadane z niższej pozycji, gdzie odbieram sobie do czegoś prawo:

"nie mam prawa się złościć" , więc "przepraszam, że tak się czuję"
"chyba powinienem to wiedzieć, wszyscy to chyba rozumieją", więc "przepraszam, chciałem tylko o coś spytać"
"uważam, że moje pomysły się nie sprawdzą" więc "przepraszam, ale mam taki pomysł, może nie całkiem głupi..."

Przyglądam się uważnie temu co mówię i ciągle sobie przypominam, żeby nie przepraszać i nie tłumaczyć się, kiedy:

jestem zmęczona
mam inne plany i nie korzystam z czyjegoś zaproszenia
czegoś nie rozumiem
czegoś nie wiem
mam pytanie
mam inne zdanie
zmieniam swoje zdanie
nie chcę odpowiadać na zbyt osobiste pytania
nie mam ochoty odbierać telefonu
nie odpowiadam na wiadomości od razu
czuję to, co czuję
ładnie wyglądam (nie tłumaczę, że sukienka jest po mamie, a makijaż ledwo musnęłam w pośpiechu wychodząc z domu)
nie było mnie i o czymś nie wiem
coś mnie irytuje (np. hałas)
źle się czuję
chcę pobyć sama
odpoczywam

Za co przepraszasz?

A Ty? Za co najczęściej przepraszasz, a nie masz tego na myśli?

Do czego odbierasz sobie prawo?

Przyjrzyj się swojemu "przepraszam" przez najbliższy tydzień.