Obejrzałam wczoraj świetny dokument o
Vivian Maier, która niemal całe swoje życie zajmowała się fotografią. Pracowała jako niania w Nowym Jorku
w latach 50 i 60, fotografowała krótkie momenty, sytuacje na ulicach,
twarze dzieci i dorosłych. Najbardziej niesamowite jest dla
mnie, że nie publikowała nigdzie swoich zdjęć, zostały one odkryte przez
przypadek pod koniec jej życia.Całą swoją kolekcje zdjęć
umieszczała w magazynach rozsianych w różnych częściach Nowym Jorku,
opłacając możliwość przechowywania w nich setek fotografii.Większość swoich zarobków przeznaczała na sprzęt, klisze i magazynowanie zdjęć, nie będąc w ogóle rozpoznawana za swój dorobek.
Poruszyła mnie jej historia.Czy byłabym w stanie robić
coś z takim zaangażowaniem bez żadnego docenienia? Praca fotografa ma oczywiście swoja
specyfikę, jest trochę samotniczym zajęciem. Na pewno chciałabym dzielić z kimś
radość z efektów swojej pracy. Nie umiem robić czegoś tylko dla
siebie, lubię widzieć dobry wpływ tego co robię na innych.
Myślę, że Vivian Maier może być inspiracją do jak najczęstszego zadawania sobie takich pytań:
- Co jest moją pasją, dla której chcę poświęcać mój czas?
- Co chcę robić bez względu na korzyści jakie to przynosi?
- Za co jestem w stanie zapłacić, aby to robić?
- Na ile mam w sobie zaangażowania dla swoich pasji?
- Czy robię to, co kocham bez względu na okoliczności?
Etykiety: inspiracje, praca
